Toelichting bij 1.3

TEKST

volgt

Toelichting bij 1.4

‘POOT-HOEF- EN KLAUWPROBLEMEN’

Wat Marieke de Vrij vooral ziet is dat de hoef, zoals die bij veel productie-dieren op de grond staat, heel erg aan degeneratie lijdt. Bijvoorbeeld alle dieren die op metalen roosters staan, dat is niet in orde. Door deze degeneratie wordt de identiteit van het dier wezenlijk aangetast. (Bedenk zelf maar, het volledige gewicht van het dier rust op de hoeven, en vaak is er geen ruimte in de stallen voor de dieren om te gaan liggen. Bovendien is er ook geen gronding met de Aarde, wat van belang is voor de natuurlijke electromagnetische energiestroom).

Ook voor bijvoorbeeld kippen die op een betonnen ondergrond staan, of ook op een rooster, deze missen dat ze te weinig hun nagels kunnen scherpen aan natuurlijk materiaal. Er is te weinig kiezelgesteente in de buurt waarop ze kunnen lopen, met als gevolg dat de nagels gaan ronden en ook een benauwde druk voor henzelf doet afgeven aan hun manier van staan. Het voelt niet.

Tevens ontstaan in de pluimveesector onder andere pootbreuken en degeneratie verschijnselen van het ras, vanwege overmatige vervetting, met name bij vleeskuikens. Ook in de varkenshouderij is sprake van pootgebreken.

Schrijnend is wat met de fokzeugen gebeurt. Deze moeten verblijven in te krappe ligboxen en worden  geforceerd tot een te hoge biggenproductie (gemiddeld twee maal per jaar tien biggen).

Hieroor wordt ook bij 8% van de dieren kreupelheid gesignaleerd en bij 86% van de dieren klauwlesies. In zijn algemeenheid wordt de kans op pootgebreken nog eens versterkt door roostervloeren en glibberige betonvloeren.

TELEPATISCH CONTACT

Hoe kan een dier dan aarden in overeenstemming met het eigen wezen, en de eigen identiteit op een dierwezenlijke wijze vormgeven? Dan dienen er om te beginnen geen blokkerende invloeden aanwezig te zijn die het telepathische contact van dieren in de weg staan.

Maar wist je al hoe dieren telepatisch contact beleven? Telepathisch contact vindt onder meer plaats doordat dieren beelden in hun geest creëren. Deze worden door soortgenoten opgenomen. Bijvoorbeeld beelden van voer, van water, van paringsgedrag, enzovoort.

Als echter in de omgeving heel veel overstemmende geluiden actief zijn, raakt het dier emotioneel verdoofd. Het keert in zichzelf. Het raakt innerlijk uitgeput. Daardoor kan het zichzelf innerlijk niet meer verstaan. Het dier kan dat niet meer doen binnen zijn wezenskenmerken. Het kan dan niet meer aanvoelend naar andere dieren openstaan.

Bijvoorbeeld als je in een legbatterij tienduizenden kippen in hokken hebt op één plaats, opeengestapeld in kooien, in een oorverdovend gekrakeel, dat voornamelijk uit nood voortkomt, dan is er géén onderlinge gezonde communicatie meer.

HELE HOORNEN

Ook het onthoornen van dieren, zoals bij koeien en geiten, veroorzaakt een verstoring van de telepatische vermogens, en daarmee de leefsituatie. Hoornen voor een dier zijn als het ware ’telepathische radarsystemen’. Als je een dier onthoornd verbreek je ook een stuk van zijn telepathisch kosmisch contact. Dus het is niet vrijblijvend voor een dier om onthoornd te worden.

Onthoornen maakt de dieren ook willoos. Ze zijn daardoor minder gericht op het gebied van wezenlijk uitgaan. Dan hebben we het dus over een diepere wil. Mensen hebben een eigen wil, en een wil corresponderend aan een wezenlijke opdracht. Maar ingebed in hun evolutie is er ook een wezenlijke opdracht in het dier.

Een voorbeeld daarvan is dat zij met hun soortgenoten in contact zijn. En ook met alle elementen om hen heen. Maar door het onthoornen is het alsof er iets in die wil, om daarmee in een goede verbinding te zijn, onderbroken wordt, in het sensitief aanvoelen van anderen en hun omgeving.

TELEPATISCH CONTACT

Hoe kan een dier dan aarden in overeenstemming met het eigen wezen, en de eigen identiteit op een dierwezenlijke wijze vormgeven? Dan dienen er om te beginnen geen blokkerende invloeden aanwezig te zijn die het telepathische contact van dieren in de weg staan.

Maar wist je al hoe dieren telepatisch contact beleven? Telepathisch contact vindt onder meer plaats doordat dieren beelden in hun geest creëren. Deze worden door soortgenoten opgenomen. Bijvoorbeeld beelden van voer, van water, van paringsgedrag, enzovoort.

Als echter in de omgeving heel veel overstemmende geluiden actief zijn, raakt het dier emotioneel verdoofd. Het keert in zichzelf. Het raakt innerlijk uitgeput. Daardoor kan het zichzelf innerlijk niet meer verstaan. Het dier kan dat niet meer doen binnen zijn wezenskenmerken. Het kan dan niet meer aanvoelend naar andere dieren openstaan.

Bijvoorbeeld als je in een legbatterij tienduizenden kippen in hokken hebt op één plaats, opeengestapeld in kooien, in een oorverdovend gekrakeel, dat voornamelijk uit nood voortkomt, dan is er géén onderlinge gezonde communicatie meer.

HELE HOORNEN

Ook het onthoornen van dieren, zoals bij koeien en geiten, veroorzaakt een verstoring van de telepatische vermogens, en daarmee de leefsituatie. Hoornen voor een dier zijn als het ware ’telepathische radarsystemen’. Als je een dier onthoornd verbreek je ook een stuk van zijn telepathisch kosmisch contact. Dus het is niet vrijblijvend voor een dier om onthoornd te worden.

Onthoornen maakt de dieren ook willoos. Ze zijn daardoor minder gericht op het gebied van wezenlijk uitgaan. Dan hebben we het dus over een diepere wil. Mensen hebben een eigen wil, en een wil corresponderend aan een wezenlijke opdracht. Maar ingebed in hun evolutie is er ook een wezenlijke opdracht in het dier.

Een voorbeeld daarvan is dat zij met hun soortgenoten in contact zijn. En ook met alle elementen om hen heen. Maar door het onthoornen is het alsof er iets in die wil, om daarmee in een goede verbinding te zijn, onderbroken wordt, in het sensitief aanvoelen van anderen en hun omgeving.

Dus niet alleen mensen, maar ook dieren hebben het recht de eigen jongen, het eigen nageslacht, te koesteren en te beminnen op een lijfelijk geaarde wijze.

Daardoor kan het dier wat geboren is zijn bestaansrecht erkennen. Dat geldt voor alle diersoorten! Logisch, zou je denken. Maar gebeurt dat ook altijd?

Hoe gaat het bijvoorbeeld met een kuikentje dat in een broedmachine uitgebroed wordt? Die lijdt vanaf aanvang al aan identiteits verlies.

Bovendien halen consumptiedieren gemiddeld vaak niet meer dan één zevende (sommigen zeggen één zesde) van de leeftijd die ze kunnen leven.

Dus wij grijpen dermate in, in de dierrassen, dat ze niet weten wat ouderdom is, niet wat middelbare leeftijd is en weinig dieren zelfs hun jeugd ervaren.

Dit heeft als gevolg dat er onvoldoende inlevings vermogen bestaat op het niveau van alle leeftijds categorieën die voor het dier haalbaar zijn.

Daarnaast kunnen versterkte degeneratie en de langdurig doorwerkende gevolgen van inteelt, onvoldoende door mensen (en consumenten) waargenomen worden.

Heb je er bijvoorbeeld wel eens over nagedacht waarom er alleen maar koeien in de Hollandse weiden staan te grazen? En dan koeien als zijnde de ‘dames’. Maar waar zijn de ‘heren’, oftewel de stieren?

Nou, de meeste mannetjes kalveren worden doorgaans binnen één dag na hun geboorte, of twee à drie weken er na, bij de moederkoe weggehaald. Deze kalveren worden in de intensieve veehouderij vetgemest (maar niet met hun moedermelk), en na gemiddeld 3 maanden geslacht voor kalfsvlees. Bestond deze praktijk niet, dan hadden de kalveren kunnen uitgroeien tot volwassen stieren, welke zo’n 17 tot 18 jaar kunnen worden.

Huh?

Dus er is in zekere zin een collectieve sterfte van mannelijke dieren in Nederland gaande wat de consumptiedieren betreft (ook wat betreft de baby-kuikens van kippen, in het bijzonder dus alle haantjes, en bijna alle mannelijke baby geitjes).

En wat heeft het nog meer voor implicaties voor de kalfjes van koeien? Zij krijgen tijdens hun korte toegestane levensduur dus vaak geen moedermelk maar alternatief voer, en lijden daardoor aan bloedarmoede. Heel simpel, een baby heeft nu eenmaal melk nodig. Door de bloedarmoede voelt het kalf zich heel lamlendig en verzwakt. Bovendien kunnen door het vroege weghalen bij de moederkoe, de kalveren ook hun identiteit niet opbouwen.

Het weghalen van de kalfjes levert dus een afschuwelijke zijnstoestand op, zowel voor de kalfjes als de koe. Maar hun vlees en zuivel smaakt de mensen goed! We zien het echter liever zoals op bovenstaand plaatje.  Betekent dit dan dat mensen helemaal geen melk meer mogen drinken?

Nee dat niet. Een koe is graag bereid iets meer melk af te staan voor de mens in de periode dat de kalveren gezoogd worden. Daarna echter verdient de moederkoe rust, en mogen de kalveren hun eigen leven leiden, inclusief de stiertjes! Wij zouden dus bijvoorbeeld onze beperkte zuivelprodukten kunnen bewaren voor de laatste fase van de winter, wanneer er geen verse lokale producten meer voorradig zijn en wij wat extra energie kunnen gebruiken. Zuivel is immers krachtige voeding!

Daarnaast zijn er ook alternatieven voor de zomermaanden. Koffie met soja- of haver’melk’ is ook lekker! In heel veel horecagelegenheden kan je daar bijvoorbeeld al om vragen en wordt het zó geserveerd!

Verminderde zuivelconsumptie door ons edele mensen, heeft uiteraard ook implicaties voor de intensieve veehouderij. Een oplossing hiervoor zou kunnen zijn dat de inkomsten van boeren het zelfde blijven ondanks verminderde productie van hun koeien. En dat alle investeringen in de intensieve veehouderij die reeds zijn gedaan, worden gecompenseerd door de overheid. En dat er ook compensaties komen voor boeren die biologisch hun dieren willen houden. Dat dient beloond te worden op alle fronten! Wij mogen per slot van rekening allemaal goed  gedijen. En fout politiek beleid, dient gecorrigeerd te worden.

Het is overigens ook van belang, om nog even stil te staan bij de consequenties voor de moederkoe. Zie Toelichting 2.4 Vervolg 2

Vaak ontstaan er tepelontstekingen bij de moederkoe na het weghalen van de kalfjes. Volgens Marieke de Vrij rouwt de koe om het weghalen van haar kalf en blijft telepathisch maandenlang verbonden met het kalf.
Zo ervaart de koe ook dat haar kalveren worden vetgemest en hoe dezen zich heel onbehaaglijk voelen (ijzertekort, broze botten, geen ouder die voor hen zorgt).

De moederkoe is al die tijd telepathisch op de hoogte hoe het met haar kalf gaat en het is geen wonder dat ze lijdt aan tepelontsteking. En de boer mag geen penicilline gebruiken om die tepelontstekingen te weren, want dat mag niet in de melk teruggevonden worden.

Het beste voor een koe is om het kalf bij zich te houden tot het kalf in de koppigheids periode komt. Dat is ongeveer tussen de vijf en acht maanden. Als je dan het kalf van de koe scheidt door het in een naastgelegen weiland te zetten, dan hebben ze nog contact met elkaar, zonder dat ze nog echt bij elkaar zijn. Dat gaat goed.

En de fase daarna is dat je ze definitief uit elkaar haalt. Dat geeft het minste lijden. Vier dagen bij elkaar laten blijven is erg weinig, want de eerste hechting heeft dan al plaats gevonden, maar het ligt anders als het kalf weg gaat in de koppigheidsperiode.

Dat gebeurt gelukkig al in de biologisch-dynamische veehouderij in ons land. Daar blijven de kalveren toch echt maandenlang bij de moederkoe. En veel ‘reguliere’ boeren willen ook overstappen op dit concept, of doen dat zelfs al.

VARKENS BIGGETJES

Ook varkens biggetjes worden helaas te jong weggehaald. Zij worden na 3 tot 4 weken ‘gespeend’ zoals dat heet, dus van de moederzeug weggehaald, wat bij een natuurlijk proces tot 10 weken zou zijn.
En doordat de biggen op veel te jonge leeftijd over moeten gaan naar vast voer, leidt dat bovendien tot grote verstoring van hun maagdarmstelsel.

De biggen krijgen o.a. last van ‘speendiarree’. Door middel van antibiotica, groei- bevorderaars en zink- en koperproducten, worden deze symptomen bestreden. Dit heeft weer gevolgen voor de volksgezondheid.

DE FOKZEUG

Maar hiermee zijn we er nog niet. Want een ander voorbeeld is ook de fokzeug. Door de wijze waarop er met deze moedervarkens wordt omgesprongen, zijn de dieren binnen 2  tot 2-1/2 jaar ‘opgebrand’. Maar daarna worden ze gewoon vervangen door weer ‘verse’ fokzeugen. De geschatte levensduur voor varkens is echter onder natuurlijke omstandigheden zo’n 12 tot 15 jaar.

Het is bekend dat bij zeugen die in familie verband zijn opgegroeid minder biggetjes worden doodgedrukt.

En we zijn nog steeds niet aan het einde van dit betoog.

DE KIP VERSNIPPERAAR

Een kip kan normaliter ongeveer 7 jaar oud worden. Maar ook hier verdwijnen veel mannetjes-kuikens, oftewel de haantjes, direct nadat ze zijn uitgebroed, door de (hout-)versnipperaar, ook wel hakselaar genoemd. Dit zijn meerdere vlijmscherpe messen die in heel korte tijd gehakt maken van het jonge leven. En dat zegt dus iets over het onderbewustzijn in Nederland, dat dat hier plaatsvindt.

Dit alles is collectief gaande met verschillende diersoorten. Het gaat om honderden-duizenden dieren op jaar basis.
Wij kunnen ons afvragen: Wat is er in mensen actief, waardoor dit kan bestaan? Want we zijn een geciviliseerd land ogenschijnlijk. Hoe is het dan mogelijk dat juist in een land als Nederland zo massaal dierenrechten geschonden worden?

Bij kippen veronderstelt men dat pikken en kannibalisme minder voorkomt als een kuiken het sociale gedrag van de hen kan imiteren. 

Dat dieren ook kunnen rouwen wordt zelden bij stilgestaan. Om die reden scheiden we dan ook op ruwe wijze de kalfjes van de koeien, bijna direct na hun geboorte. De enige rouwverwerking die een moederkoe krijgt is het dagenlang en tevergeefs roepen in de wei om haar kalf.

Overigens is vaak waargenomen en dus bekend, dat binnen verschillende diersoorten eigen specifieke rouwuitingen bestaan.

WEGHALEN PASGEBORENEN?

Op dit moment worden dus op grote schaal en op grove wijze pasgeboren dieren en jonge dieren bij de ouders weggehaald. En dit gebeurt dus ook zonder ruimte voor rouwverwerking voor de achter blijvende dieren. Zowel voor het jong als voor de ouders heeft dit wezenlijke gevolgen voor de gezondheid en identiteit van de soort.

De familie- en groepsverbanden worden oneigenlijk en onnatuurlijk doorbroken, zoals bij varkens, die van nature in familiegroepen leven. Daarnaast bestaat de collectieve rouw omtrent vervroegd levensverlies.

De vraag die wij mensen onszelf zouden kunnen stellen is hoe ethisch verantwoord het is om pasgeborenen bij de moeder weg te halen, en ook nog eens het gros van de pasgeboren mannetjes te slachten? (ongeacht welke diersoort).

l

l

Maar het gaat nog verder dan dat.

KUNSTMATIG DRAAGMOEDERSCHAP

Aangezien de meeste stierkalfjes binnen een paar maanden worden geslacht, zijn er haast geen volwassen stieren in Nederland. Een aantal jaren geleden waren er welgeteld 25 fokstieren. (wat het cijfer is anno 2021?).

Dus dat is al een aardig opgelegd incestueus gebeuren. Maar helaas gaat het nog verder dan dat. Sommige ’topkoeien’ in de V.S. worden dusdanig met hormonen bewerkt om tijdens een enkele eisprong 10-15 eitjes te produceren. Deze worden vervolgens verwijderd en kunstmatig bevrucht, naar Nederland vervoerd in de baarmoeder van een levend konijn (OMG!), om hier middels draagmoederschap van koeien, kalveren te ‘produceren’. Deze koeien zijn eveneens via hormonale toediening daarop voorbereid.

REPRODUCTIE EISEN FOKZEUGEN

Ten gevolge van de huisvesting en de hoge reproductie-eisen, ontstaat er bij fokzeugen een chronische stress die negatief inwerkt op de vruchtbaarheid en de bronstigheid van de
fokzeugen. Ten gevolge hiervan is het in de varkenshouderij regel dat de fokzeugen met
hormoonpreparaten worden ingespoten om weer bronstig te worden en om vroegtijdig
drachtig te worden, hetgeen bij zoogdieren onder andere tot verslapping van het buikweefsel leidt.

Als extra ‘productievoordeel’ wordt gezien dat door toediening van deze preparaten en
kunstmatige inseminatie, dieren synchroon bevrucht kunnen worden in ‘productie groepen’, zodat de varkens houderij zo effectief mogelijk gemaakt wordt.

Vraagje: Hebben wij mensen eigenlijk wel het recht om op deze manier in de evolutie van het dierenrijk in te grijpen?

BIJVOORBEELD

In de vleeskuikensector wordt voor het vangen, laden en transporteren van de vleeskuikens gebruik gemaakt van een specifiek containersysteem. Dit systeem voorkomt dat tijdens het transport of vangen van de dieren, een groot aantal dieren door stress doodgaat of verminkt aan de slachterij afgeleverd wordt. (effectief resultaat 50% minder gedode dan wel beschadigde dieren).

In feite is hiermede het dierenwelzijn gediend, echter het systeem werd uitsluitend om economische redenen ontwikkeld. Want elk dood of beschadigd dier kan niet meer verwerkt of verkocht worden, en kost dus geld.

Voorts kunnen wij ons nog afvragen waarom er qua buitenlandse transporten zo gezeuld moet worden met dieren? Omdat elders arbeid goedkoper is? En is dat dan de arbeid voor het slachten en verwerken tot ham? Of zijn er belasting-technisch voordelen te behalen? Is dat alles ethisch verantwoord?

ERGONOMISCH STANDPUNT

En bovenal, vanuit ergonomisch oogpunt gezien, kan elk land niet gewoon zélf het eigen vee onderhouden, dus met dieren die daar lokaal geboren en getogen zijn?

Alle karaktereigenschappen van dieren zijn op een onderbewust niveau ook in ons aanwezig, en de dieren spiegelen ons dat voortdurend.

Maar dit fundamentele feit ontkennen we categorisch, waardoor we collectief akkoord gaan met het dierenmisbruik en dierenleed waarvan we allemaal op de hoogte zijn.

Als hierin geen veranderingen komen, zullen er steeds ernstiger dierenziektes de kop op steken, die ook steeds dieper zullen ingrijpen op het mensenleven zelf.

Dieren openen onbewuste lagen in ons en onthullen daardoor delen van ons diepere wezen. Door hun woordenloze, vanzelfsprekende zijn wat zij zijn, spiegelen zij dát wat wij in onszelf nauwelijks of niet doorzien, laat staan erkennen.

Maar: “Niets des diers is de mens vreemd.” En door wat de dieren ons spiegelen krijgen we juist de kans een vollediger mens te worden, meer dan wij ons, vanuit onze op onszelf gerichte mensenwereld, kunnen voorstellen.

Het meest geraakt is Marieke de Vrij volgens eigen zeggen geweest toen zij eens een kippenfokkerij en legbatterij bezocht. Er was haar gevraagd om informatie over de kip te geven, omdat zij in staat is om zich af te stemmen op collectieve velden. En daarom had men haar een rondleiding op het bedrijf aangeboden, wat zij graag aannam.

Het exact lezen van collectieve velden is een heel groot deel van haar werk. En dat houdt in, dat als zij zich afstemt op het collectieve veld van kuikens die met broedinstallaties worden uitgebroed, zij dan kan zien dat de kuikens als ‘verweesde’ jongen uit het ei komen.

Marieke Vertelt:

Rondleiding
We hebben de rondleiding toen op een ochtend gedaan. Normaal gesproken werk ik op velerlei wetenschappelijke thema’s zonder me eerst ingelezen te hebben, of de feitelijke situatie te kennen. En er was dus weer iets met kippen aan de hand, dus je moet al die bakken door lopen met desinfecterende zaken. Je moet aparte kleding aan, je schoenen moeten over dweilen heen lopen met desinfecterende middelen.

Ademnood & Kannibalisme
Dus ik als leek op kippengebied loop met het gevolg door de legbatterij heen. En wat er toen op me af kwam is nauwelijks voor te stellen! Ik kreeg vanaf het moment van binnenkomen onmiddellijk het beeld van kippen die letterlijk zuurstoftekort hebben, en in ademnood verkeren. Dan zag ik het kannibalisme onderling tussen de kippen -dat was zo schrijnend om te zien- en duizenden kippen met amper veren aan hun lijf. En die beelden zie ik dan helemaal visueel vergroot alsof ik het onder de loep zie. Dus ik kom niet van die beelden af.

Vergaan van de jeuk
Een dierenarts, die met me meeliep, vertelde dat ze het ook volstrekt niet altijd eens was met wat er in legbatterijen gebeurde. Ze zei: ”Iedereen is boos als de salmonella–bacterie in eieren zit, en daar wordt dan ook altijd op gecontroleerd, maar dat deze kippen vergaan van de jeuk kan niemand wat schelen. Moet je eens kijken!”  En ze wreef met haar wijsvinger over één van de metalen ruiven, en er hing aan haar vinger direct een centimeter-lange sliert luizen! Dus die kippen zijn helemaal gek van de jeuk, maar daar gaan wij mensen niet aan dood als wij dat vlees eten. En dat zie je ook niet aan het ei, maar die dieren zijn dus overprikkeld van de jeuk van de luis.

Kooi, op kooi, op kooi
En dan zitten ze kooi, op kooi, op kooi, met ik weet niet hoeveel in één kooi, rijen achter elkaar. Dan hebben ze van die fietsen die heel hoog zijn, zodat ze bij de bovenste rijen er nog bij kunnen. Je wordt er gewoon niet goed van! Ik zou zeggen: Áls je eieren eet, eet alsjeblieft biologische eieren. Want sommige scharreleieren, die beesten zitten nog alleen maar binnen en wij denken dat ze buiten lopen. Het is gewoon hopeloos. Let daarom goed op de keurmerken bij de aankoop van eieren, er zijn diverse kwaliteitsnormen.

Doorlopend Zuurstofgebrek
En ik liep daar maar zo rond en het beeld dat ik steeds te zien kreeg was, dat door de manier waarop zij van voedsel werden voorzien, de slokdarm van de kippen was uitgezet, en tegen de luchtpijp werd aangedrukt, zodat de luchtpijp deels werd dichtgedrukt, en de kippen aan een doorlopend zuurstofgebrek leden.

Ongelofelijk verhaal
Ik vertelde dat tegen de dierenarts, en ook dat ik daar heel indringende en gedetailleerde beelden van te zien kreeg. Daarop antwoordde  zij, dat zij al dertig jaar met kippen werkte en dit dan toch had moeten weten. Het leek haar een ongelooflijk verhaal dat volgens haar niet waar kon zijn. En in mijn hart hoopte ik dat zij gelijk zou hebben. Maar intussen bleef ik die beelden zien. En ik ben zo gewend op mijn beelden te vertrouwen dat ik dus zei:

“Ik kan er niets aan doen, maar de beelden die ik zie wijken niet en ik ben gewend als beelden blijven, dat ik ze dieper onderzoek. Wilt u me dus helpen, want er is iets dat ik waarneem, maar ik kan de vinger er niet opleggen, maar kan u mij helpen om ze beter te begrijpen?”

Slokdarm en Luchtpijp
“Oké,” zei ze, “Ik zal autopsie op een paar kippen doen”, en ze haalt twee doodgebeten kippen uit een hok. Nou, wij naar buiten en er wordt autopsie gedaan, en ik heb voor het eerst inzicht in hoe een kip van binnen er uitziet. Dus dat is ook prachtig hoor, al die eitjes in wording in die eileiders. Het is echt een schoonheid, dat wil je niet weten!

Doorbraak Inzicht
En vervolgens opent de dierenarts de slokdarm en de luchtpijp, en toen bleek dat ik het juist had gezien. Dat heeft een enorme doorbraak bij haar veroorzaakt, want zij heeft daarna als dierenarts -met reeds 30 jaar specialisatie op het gebied van kippen-, heel vaak meegewerkt op verbetering van de levens-omstandigheden van kippen en ook van andere dieren. Zij heeft daar tevens ook meerdere dierenartsen van in kennis gesteld. Dat was een heel belangrijk moment.

Is dit nu Welvaart?
We hebben toen nog gedurende de hele dag gewerkt op kippen, en toen ik ’s avonds naar huis reed realiseerde ik mij dat ik nog nooit zó diep gevoeld had hoe flinterdun onze beschaving is! Er spookte maar steeds één zin in mijn hoofd: “Is dit nu welvaart?” Die dag heeft zo’n sterke indruk op me gemaakt!

Grote Ongemakken
En dat was dus echt heel zwaar om in te voelen, niet alleen maar het zuurstofgebrek, het kannibalisme, maar óók hoe de kippen een krop in de keel krijgen die helemaal ontzet is van een overvloed aan voedsel (om ze snel vet te mesten). En daar komt bij dat ik steeds ongemakkelijker ga zitten, want de dieren voelen aan hun achterkant ook werkelijk niet meer aan van al dat eieren leggen!

Taks Bereikt
Dus dan heb ik na zo’n twee uur invoelen echt mijn taks bereikt! Ook zijn nog van het lelletje van de kip, tot de hanekam, de beschrijvingen af gegeven. Waarom een dier een kam heeft en wat de functie daarvan is. Hoe zijn poten aanvoelen etc. etc. En ik heb dus ook ingevoeld hoe kuikentjes in wording zich beleven in de broedmachines. Nou, daar ontbreekt dus de moederkloek, want de eieren liggen onder warmte lampen, en ze worden helemaal niet lekker geschud, op een manier zoals een moeder kip contact er mee onderhoud.

Sociaal Verband
Al die kuikentjes komen eruit, maar er was dus géén sociaal verband vanaf het allereerste begin. Alle mannelijke kuikentjes worden bovendien in één keer gedood, want ook hier is enorme genocide gaande, want haantjes zijn minder productief, die worden hoofdzakelijk allemaal gedood.

Eenzaamheid
Die moeder-kippen en vrouwelijke kuikentjes zijn dus eenzaam vanaf het allereerste begin. Wij vragen ons wel eens af waarom er steeds meer eenzaamheid tussen mensen groeit? Wel, veel mensen eten veel vlees. Je kan je afvragen of het vlees wat ze nuttigen, of daar niet al energetisch eenzaamheid in ligt.

Familieverband
Want hoeveel dieren hebben nog familieverband gekend, hoeveel dieren zijn nog geëerd (door hun ouders en soortgenoten) op de wijze waarop ze dier zijn?  Vroeger in oude culturen was je helemaal jaloers op een vogel die kon vliegen, jij kon dat niet. Die vrijheid, de vogels spiegelden, daar kon je over fantaseren. Nu hebben we vliegtuigen en we rijden overal naartoe. Maar wat doen we met de dieren?

Ik ben nooit meer dezelfde
Alles bij elkaar duurde het zo’n 2 dagen voordat alle indrukken een beetje uitgeresoneerd waren, en daarna heb ik ook toegezegd: ‘Ik ben nooit meer dezelfde, na deze ervaring’.
Wat er in mij is gebeurd, is dat ik vanaf dat moment ook bereid ben geweest om actie-gericht te denken, want dit leed houdt niet op met alleen maar beschrijvingen af te geven. Er is een soort… Als je zó diep verbonden bent geweest met deze dieren bewustzijns-lagen, dan kan je dat nóóit meer ontkennen. Dan voel je ook dat dit gewoon niet door mag gaan.

Het totaal aantal vleeskuikens in Nederland bedraagt momenteel 48,3 miljoen op dag basis. Dus er zijn 500 miljoen kippen in Nederland in de omloop, ze gaan zo snel dood, dat zijn er gewoon 48,3 miljoen per dag. Dus die leven vandaag binnen deze kipfilé-produktie omstandigheden.

Vetmesten binnen 6 weken
In de pluimveesector zijn de vlees- kuikenrassen zo gefokt dat zij zoveel mogelijk groeien in zo min mogelijke tijd. Daar word je echt niet goed van. Binnen 6 weken, moet je je voorstellen, zo’n klein kuikentje, zo’n klein schattig kuiken zoals wij ze allemaal op tv te zien krijgen met Pasen, zo’n geel dotje. Dus zo’n kuikentje bereikt binnen 6 weken een slachtgewicht van 1,8 tot 2,2 kilo, en groeit gemiddeld per dag 80 gram. Een vergelijkbare gewichtstoename zou bij mensen betekenen dat een mensen-baby na 6 weken ongeveer 120 kilo zou moeten wegen. Ik lieg dit niet, dit is de dagelijkse realiteit!

Gevolgen Groeistuip
Een dergelijke groeistuip heeft ernstige gevolgen voor de skeletgroei, de capaciteiten van de longen en het hart. Een gevolg hiervan is ondermeer dat de dieren letterlijk doodvallen. Ze worden dagelijks tot het uiterste vetgemest, incalculerend dat dit iedere dag slachtoffers vraagt. Zo kunnen ook de kippe-maagjes barsten, waar de titel ‘plofkip’ vandaan komt.

Onderzoek Welzijn
In 2001 was een onderzoek gaande waarin deze gezondheids- en welzijnsproblemen bij vleeskuikens worden onderzocht, in een samenwerkingsproject tussen het bedrijfsleven en onderzoeksinstellingen. De invalshoek van het onderzoek is er echter op gericht om welzijnswinst te behalen bij gelijkblijvende productie efficiëntie.

Ofwel de vraag is hoe sterk het dierenwelzijn opweegt tegen het economisch belang. Nog simpeler vertaald lukt het ze om de 2,2 kilo of 1,8 kilo te behalen zonder dat de kippen dood neer vallen. Daar gaat het dus om. Want als ze dood zijn vóór het slachten mogen ze niet verkocht worden. Niet om zullen we dit proces eens 8 maanden uitrekken, nee helemaal niet.

Eenzijdige Gerichtheid
Dus men is bezig met beter krachtvoer, hoe kunnen we de longentjes van de kippen nog net wat langer elastisch houden? Dat is toch vreselijk.
Dan de éénzijdige gerichtheid op zoveel mogelijk productie. Dat heet in een vakterm ‘bulk’, en zo groot mogelijke winst zorgt dat er geen oog kan zijn voor het dierenwelzijn. Met name komt dat specifiek tot uitdrukking in de wijze waarop men met het mannelijke dier omgaat. En dan bedoel ik in feite alle mannelijke dieren.

Versnipperaar of Gas
Een ander verhaal, wat dus ook heel erg waar is, is dat op jaarbasis worden 40 miljoen ééndagshaantjes, je moet je voorstellen van die kleine kuikentjes, levend versnipperd in de shredder of door middel van gas gedood. Dat is het meest effectieve en kost het minste geld. Vreselijk, vre-se-lijk!

Snaveltjes Kuikentjes
En dan heb ik het er nog niet eens overgehad, want een onderdeel van mijn werk is geweest dat ik me ook energetisch verbonden heb met kuikentjes, wat er met ze gebeurt als hun snaveltjes gekapt worden. De snavels van kuikentjes en kippetjes zijn een heel gevoelig sensorisch orgaan. En je kan je dus voorstellen dat als een stuk van zo’n snavel er gewoon afgeschroeid wordt, dat dat helemaal doortrekt. Die kippen zijn echt zo getraumatiseerd!
Dan denk ik waarom doen wij dit? Als ze normaal leven (in de vrije natuur, of uitloop terrein) hoef je niet zo bang te zijn dat ze elkaar doodbijten. Maar nu roep echt de ene ellende de andere ellende op.

Opgestapelde kooien
En wat doen we? We stoppen kippen op elkaar, bijvoorbeeld in die legbatterij vanaf de grond tot aan het plafond staan ze allemaal opgestapeld, vijf of zes in een kooi van, ik doe een inschatting van 60 bij 60 cm, dat gaat dus in de breedte en hoogte door. En de kippen geven alleen maar noodkreten af, niks telepathisch contact van uitwisseling. Ellende op ellende.

Die geïsoleerdheid van die dieren wat ze doorgaan. Ze staan, dat is ook een recht, het recht op een natuurlijke ondergrond, moet je nagaan hoe een kip geniet als hij in de aarde met zijn snaveltje van alles daar doet. Of hoe varkens dol zijn op modderbaden en met hun snuit zo dicht bij de grond te gaan, nou die zitten alleen maar in betonnen hokken.

Uitralende Verwarring tot aan Vogelrijk
Het is absurd wat we doen! Als ik het dan heb over het recht van telepathie, ik denk zelfs dat zoals het nu gaat, dat bijvoorbeeld steeds meer communicatie-golven de ether in gezonden worden, dat zelfs het vogelrijk het straks niet goed meer telepathisch af kan. Kan je je dat voorstellen? En dan nu dus de vraag: Wat willen wij niet aannemen in onszelf waardoor wij het dierenleven zo bijzonder verloochenen?

XENOTRANSPLANTATIE

‘Xenotransplantatie’ is een bekend voorbeeld van inbreuk op dit recht. Dat houdt bijvoorbeeld in, het doneren van hartkleppen van varkens aan menselijke patiënten.

In de pluimveesector worden b.v. slachtkuiken ouderdieren op aparte bedrijven gehouden. Dit zijn de dieren die de eieren produceren waaruit de vleeskuikens geboren worden.

Om een zo groot mogelijke eierproductie te verkrijgen (829 miljoen eieren per jaar) worden slachtkuiken ouderdieren op rantsoen gezet. Dat is om vervetting en misvormingen aan het skelet, alsmede hart-en longproblemen, tegen te gaan.

Hun rantsoen is 40% van wat ze normaal zouden eten. Het gevolg is dat de dieren honger lijden en afwijkend gedrag gaan vertonen zoals agressie, stereotypieën en verenpikken.

Bij kuikens wordt, om huidbeschadigingen bij de andere dieren te voorkomen, onverdoofd een stuk van de snavel weggebrand. Dit gebied is zeer sensitief gevoelig voor het kuiken.

Beschadigingen bij andere dieren geschiedt voornamelijk door overmatige stress en
overbevolkte leefomstandigheden.

Dat is omdat ze vroegtijdig gedood worden, en er zelden nog oudere dieren gezien worden. Productie-dieren worden vervroegd slachtrijp gemaakt en leiden hierdoor doorsnee een dieroneigen leven, met alle gevolgen van dien. Maar ja, hoe dan wel?

Iedere positieve bijdrage om een dier bewust in zijn eigenheid te benaderen, steunt
indirect het collectieve veld waartoe zij behoren. Hier stil bij te staan, schept moed om verandering te activeren.

Door gebruik te maken van rituelen voor slachting, is de dood voor een dier minder schrikwekkend en pijnlijk, waardoor het onstoffelijk lichaam van het dier zich gemakkelijker los kan maken van het stoffelijk lichaam.

Het effect van elektrocuteren bij slachting van het dier, is dat het levenszin-dodend is. Het is een zielsaantasting en de verkramping die daarvan het gevolg is, is een uitbeelding van het naargeestige gevoel dat het dier daaraan overhoudt.

Het vervolg is dan executie door een messteek in de halsslagader. En die executie vindt plaats terwijl de levenszin al gedood is en de psyche van het dier in naargeestigheid gehuld gaat.

Dat is dus een omstandigheid voor het dier waarin hij moeizaam overlijdt, en de ziel zich na het overlijden ook moeizaam alsnog uit het stoffelijk lichaam kan terugtrekken door de verkrampte omstandigheid waarbinnen de doding heeft plaatsgevonden.

Vandaar dat bij elektrocuteren als executie, want dat is het eigenlijk, er een enorme
verkramping ontstaat in de geestelijke gesteldheid van het dier.

Dat is heel levenszin remmend. Dus in het collectief veld wordt de levenszin van het ras ook geremd.

HOE DAN WEL?

Bij overlijden middels verdrinking en slagaderlijke bloeding -waarbij het het beste is als het dier op de kop hangt-, rijst de ziel als van nature op uit het stoffelijke lichaam.

Want de energie van de ziel gaat haast tegen het kruinchakra aan liggen en trekt door het kruinchakra voor een deel gewoon weg.

Daarnaast dient men ook respectvol met het dierenlichaam om te gaan ná de dood. Want dieren zijn levende bewuste wezens, net als wij, en geen produkt machines. Toch?